اگه عمری باشه از سفر برگردم یکی دوتا عکس خوب میارم به عنوان سوغاتی.

Family

Posted by Hello

وقتی هیچی نداری که بگی!

یه مدته برنامه نویسی + وب تو زندگیم کمرنگ شده. قراره مخزن گاز + فیلتر + کمپرسور پررنگ بشه.

دقت کردین 50% حرف جوون ها رو رفتن تشکیل میده؟ اگه همه کره زمین ایران بود، اونوقت چیکار میکردیم؟ من که میرفتم مریخ :)

من معتقدم که آدم مجبور نیست در مورد چیزی که خوب ازش اطلاع نداره حرف بزنه! آدم دور و اطرافش رو که نگاه میکنه میبینه پر از اینجور حرفای ندونسته است. درضمن فقط اینطور حرفها نیست، از اون بدتر حرفهاییه که پشت سرشون فکر نیست!!
من تصمیم گرفتم برای اینکه از تاثیر اینجور حرفهای بی اساس درامان باشم، از یه فیلتر مخصوص استفاده کنم و قبل از اینکه حرف اثر خودش رو بذاره نشنومش.

نه، هنوز نمردم. اما آدم بی امید مثل آدم مرده است.

Calling all stations
Can anybody tell me, tell me exactly where I am
I've lost all sense of direction
Watching the darkness closing around me
Feeling the cold all through my body
That's why I'm calling all stations
In the hope that someone hears me
A single lonely voice

I feel the sensation disappearing
There's a tingling in my arms
And there's a numbness in my hands

All the broken promises
All my good intentions don't add up to very much
And I realise whatever happened, whatever happened
I remember all the moments that I've wasted in my life
All the things I was always gonna do
Why is it now when it's too late
That I've finally realised it's important to me
To think that everything that's dear to me
And is always in my heart
Could so easily be taken
And it's tearing me apart
Going over and over in my mind
I relive it one second at a time

Calling all stations
Can anybody tell me, tell me exactly where I am
How different things look when your all on your own
Watching the darkness closing all around me
All around me
And I'm lost with feeling
Of your arms to remind me
Of everything that's dear to me
And is always in my heart
Could so easily be taken
And it's tearing me apart
Going over and over in my mind
I relive it one second at a time
Don't you know there's never been a moment
When I haven't had the thought
That everything that's dear to me
And is always in my heart
Could so easily be taken
And it's tearing me apart
Going over and over in my mind
I relive it one second at a time
As I sit here in the darkness
Feeling so alone
And everything that's dear to me
And is always in my heart...

تا حالا به عیادت درخت پیر توی حیاطت رفتی؟

http://amostashar.persianblog.com
این لینک رو از تو اورکات بدست آوردم. جالبه.
یه آشنای قدیمی...

پریروز یه فرصتی پیش اومد تا یکی از دوستای قدیمی‌ام رو ببینم. یه ساعت و نیم قدم زدیم.
چیزی که دستم اومد این بود که برنامه نویسی برای اینترنت ازچندین بخش تشکیل شده.
برنامه نویسی اینترنت
برنامه نویسی سرور اینترنت
برنامه نویسی صفحات اینترنتی
و حتما چیزای دیگه ای که من هنوز نمیدونم.

اول آخری رو بگم. شامل برنامه هایی میشه که روی صفحات نوشته میشه و بعد از اینکه صفحه توسط سرویس‌گیرنده دریافت شد روی کامپیوتر اون اجرا میشه. این شامل اسکریپتها و اشیاء اکتیوایکس و ... به عنوان مثال این بازیهای یاهو ..

دیگری سری برنامه هاییه که روی سرویس دهنده اجرا میشن. این خودش بحث مفصلی هستش که من هنوز خوب دسته‌بندی‌هاش رو نمیدونم. اما برنامه‌هایی هستن که درخواستهای http رو میگیرن و خروجی اغلب از جنس صفحه html برمیگردونن.
مثال: سرویسهای وبلاگ
سیستم های ثبت نام اینترنتی...

سری دیگه برنامه‌ها در یه سطح پایین‌ترن. در حقیقت برنامه‌های هستن که از پروتکل خودشون برای ارتباط توی اینترنت استفاده میکنن. مثلا فرض کنید برنامه آپ‌دیت شدن آنتی‌ویروس نورتون. برنامه‌ای هستش که وصل میشه به سرور مخصوصی و باهاش صحبت میکنه تا متوجه بشه که چکار باید بکنه.
مثال دیگه این برنامه‌های مسنجر هستش.


واقعا اطلاعاتم ناقصه، میدونم. اما این شروع همون روش یادگیری منه:
تکرارکردن + از دور دیدن + مرتب کردن

اینایی که اینجا نوشتم از دور دیدن بود و یه دید کلی راجع به برنامه‌نویسی در بستر اینترنت به من میداد. حالا باید هی تکرار کنم: لیست بالا رو مرور کنم، کم و زیاد کنم، تکمیل کنم ودرموردش فکر کنم تا یاد بگیرم. الان یه عالمه مطلب پخش و پلا تو ذهنمه که باید مرتب بشه.

Posted by Hello

اولین پشت پا به عشق:

دیروز به علتی گذارم به آرشیو مجلات و کاغذ های قدیمیم افتاد و باعث شد که یه مدتی به گذشته ام برگردم.
یه کمی تاسف خوردم به این که چه زود عمر میگذره اما سعی کردم به این موضوع توجه نکنم. این سفر" کوتاه وبلند" خیلی برام جالب بود. یه پسری رو دیدم که خودش رو خوب نمیشناسه، البته مشکلی هم از این بابت احساس نمی کنه. توی بعضی از یادداشت های شخصیم جای خالی یه احساسی رو دیدم که اونموقع نمیشناختمش و حدس هم نمیزدم آیا وجود داره و چطوریه...

یه سری از مشغولیتهای قدیمی ام رو مرور کردم. از جمله یه مساله هندسه که حل کردنش خیلی بهم چسبید. مجله های نجوم رو ورق زدم که مال سالهای 72 بود و هر صفحه اش منو دوباره به اون رویاهای قدیمی میبرد. آگهی هایی که راجع به تلسکوپها داده بودن و من همیشه با حسرت نگاهشون میکردم. مجله کامپیوتر، اون سر مقاله های عجیبش و مطالب باحالش که اون موقع خیلی برام مفهوم نبود. دفترچه کامپیوتر سال اول دبیرستانم هم اون وسط بود... یه هو فکری به سرم رسید. من اون موقع به یه چیزایی علاقه داشتم ولی خودم خوب اینو نمیدونستم.
من چرا موقع انتخاب رشته با خودم درگیر شده بودم!؟ شکی نبود که من به علوم کامپیوتری علاقه داشتم ولی اون موقع به علایقم پشت کردم و رشته ای رو انتخاب کردم که به نظرم منطقی تر می آمد. این مثل یه کشف باستان شناسی برام بود! متاسفم که اینطور شد. البته من هیچگاه عشق خودم رو فراموش نکردم... اما هیچوقت هم اینطور واضح به کاری که کرده بودم فکرنکردم!
این سفر کوتاه و بلند بار دیگه شیرینی و تلخی این دنیا رو بهم نشون داد.

هورا ! اول اینَُ تعریف کنم که دیروز بالاخره یاد گرفتم چطوری میتونم توی افیس مخصوصا وُرد عدد فارسی بنویسم!
Tools\Options\Complex Scripts\General:Numeral="Hindi"
این واقعه رو به خودم تبریک میگم.

میدونم! دارم اینجا ضعیف عمل میکنم.
یه سری لینک مشتی میخوام اضافه کنم وقت نمیشه. اما امروز حتما اینکارو میکنم.

یه عمری تمام مشغولیت من اینا بودن. دوران خوبی بود، یادش بخیر... فکر میکنی زندگی در حقیقت نوعی بازی کردنه؟
چی گفتم!

Posted by Hello

چیزی پیدا نمی کنم که متناسب با حالم بنویسم.
شاید ... شاید تو فکر یه ستاره کوچولویی هستم که چشاش رو بسته و الان تو رویاست.
خودشم نمیفهمه که دارم دید میزنمش...

آخرش نتونستم یه صفحه ASP.NET رو تو وب منتشر کنم. گه گیجه گرفتم شدید.
بابا آخه من 60 تا کاره دیگه هم دارم آخه.. جون من درست شو!

منتظر شدم و فهمیدم که چقدر سخته!